Romuald Stanisław Wołk

Doc. dr inż.

ur. 1920 , zm. 16.12.2011 w Warszawa

Specjalność

Alma Mater

Data uzyskania doktoratu

Uczelnia przyznająca habilitację

Biografia

Romuald Wołk – ur. 1920, zm. 16 grudnia 2011, dydaktyk Politechniki Warszawskiej i Łódzkiej, wybitny specjalista w dziedzinie normowania pracy, technologii budowy maszyn i organizacji produkcji.[1]

Ukończył Państwowe Gimnazjum im. T. Rejtana w Warszawie. W 1938 r. rozpoczął studia na wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Jego edukację przerwał wybuch wojny. W latach 1940-1942 dokończył naukę w Wyższej Szkole Budowy Maszyn im. Rotwanda i Wawelberga. Po otrzymaniu dyplomu inżyniera, pracował jako szef kontroli technicznej w Fabryce Motorów ”Perkun” w Warszawie. Po wojnie rozpoczął pracę w Grupach Operacyjnych Resortu Gospodarki PKWN. Do jego obowiązków należało zabezpieczanie i organizowanie produkcji w odzyskanych z rąk okupanta zakładach przemysłowych. Podczas pracy naukowej na Politechnice Łódzkiej (1947-1963), pracował także zawodowo jako główny inżynier w Wytwórni Sprzętu Mechanicznego nr 4 w Łodzi (1947-1949), a w latach 1949-1954 jako główny projektant technologiczny w Biurze Projektowym Przemysłu Maszynowego PROZAMET. W 1961 otrzymał tytuł doktora nauk technicznych Politechniki Łódzkiej. Tematem pracy była „Analiza kryteriów i metod opracowywania normatywów czasu”. W roku 1963 r., po powrocie do Warszawy, pracował w Instytucie Pracy, jako kierownik Zakładu Organizacji i Wydajności Pracy. Za osiągnięcia naukowe dotyczące normowania pracy, otrzymał w tym Instytucie stanowisko docenta. Równocześnie podjął też pracę dydaktyczną w Politechnice Warszawskiej na Wydziale Mechanicznym Technologicznym.[1] Od 1966 do 1982 r. współpracował z Instytutem Obróbki Skrawaniem w Krakowie. W 1980 r. opracował „Metodykę doboru warunków skrawania w obróbce wielonarzędziowej”. W 1972 r. rozpoczął pracę w Instytucie Organizacji Zarzadzania i Doskonalenia Kadr. Zajmował się także symulacyjnym modelowaniem systemów organizacyjnych, opracował m.in. serię symulacyjnych gier kierowniczych: „GRAJ-SIL, GRAPLAN, GRAFES, GRAFES-2, GRAFES-3, GRAFES-4 (gra ta dostosowana była do zasad obowiązujących w ówczesnej reformie gospodarczej), GRAEXPORT”.[1]

Romuald Wołk zmarł 16 grudnia 2011 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu w Rembertowie.[2]

[1] Donata Naumienko „Wybitni mechanicy Polski Ludowej Doc. dr inż. Romuald Wołk”, SIMPOWIEC – Serwis Informacyjny Mechaników Polskich , Przegląd Mechaniczny, dwutygodnik SIMP, rok wyd. XLIV, zeszyt 20/89. s.19-20.

[2] Nekrologi Romuald Stanisław Wołk, Warszawa, Data emisji:  19.12.2011.

http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,134634,Romuald-Stanis%C5%82aw-Wo%C5%82k-nekrolog.html

Stanowiska

• 1942 – szef kontroli technicznej w Fabryce Motorów ”Perkun”, Warszawa, pracownik w Grupach Operacyjnych Resortu Gospodarki PKWN,
• 1947-1949 główny inżynier w Wytwórni Sprzętu Mechanicznego nr 4 w Łodzi,
• 1947- 1963 pracownik Politechniki Łódzkiej,
• 1949-1954 główny projektant technologiczny w Biurze Projektowym Przemysłu Maszynowego PROZAMET w Łodzi,
• 1963 kierownik Zakładu Organizacji i Wydajności Pracy w Instytucie Pracy, Warszawa,
• 1963 wykładowca Politechniki Warszawskiej,
• 1966-1982 pracownik Instytutu Obróbki Skrawaniem w Krakowie,
• 1972 pracownik Instytutu Organizacji Zarzadzania i Doskonalenia Kadr.[1]

Wybrane publikacje

Publikował artykuły w takich czasopismach jak: „Mechanik”, „Przegląd Mechaniczny”, „Ekonomika i Organizacja Pracy”.

Pozycje książkowe:

• 1953 „Planowanie zużycia narzędzi”,
• 1960 „Techniczne normowanie czasów obróbki. Cz. I. Podstawowe zasady normowania”,
• 1961 „Techniczne normowanie czasów obróbki. Cz. II. Normowanie obróbki skrawaniem”,
• 1967 „Normowanie czasu pracy na obrabiarkach do obróbki skrawaniem”,
• 1968 „Wybrane zagadnienia statystyki matematycznej dla potrzeb normowania pracy”, PTE Katowice.[1]

Linki zewnętrzne

• http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,134634,Romuald-Stanis%C5%82aw-Wo%C5%82k-nekrolog.html

Niniejszy artykuł powstał z myślą o umieszczeniu go w Wikipedii. W związku z tym udzielana jest zgoda na jego wykorzystanie na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach.

Materiały uzupełniające